Vandaag was dag 4 van mijn schrijfweek voor Dagboek van een moeder. Een dag waarop het wél stroomde. Op meerdere manieren. De tranen en de woorden vlogen eruit. Wat is het een intens proces. Het lezen van de woorden van mijn moeder raakt me diep. Het brengt herinneringen terug, het confronteert me met haar pijn en angst die door de woorden heen voelbaar zijn. Het confronteert me met alles wat had kunnen zijn, maar niet is.
"Ik word oma," schrijft ze op enig moment. "Daar ben ik ontzettend blij om, maar dan krijg je te horen dat je waarschijnlijk borstkanker hebt." Dit was tijdens de zwangerschap van mijn zus' eerste kindje. Hoe gruwelijk pijnlijk is het, nog steeds, dat ze voor mijn kinderen enkel een oma uit verhalen en een foto in de kast is geweest. Dat ze haar stem nooit hebben gehoord. Niet weten wat voor grappig, warm en bijzonder mens ze was. Misschien weten ze het een beetje doordat ik hun moeder ben en in mij ook mijn moeder voortleeft... Laat ik me daar maar aan vasthouden.
Dag 4 was een intense dag. Een dag waarop ik meters heb gemaakt. Ik ben over de helft van haar dagboek. Maar tegelijkertijd besef ik dat het intens is en dus ook tijd nodig heb om dit proces zelf in iets rustiger vaarwater voort te zetten.
#Schrijfproces #DagboekVanEenMoeder #Intensiteit #kanker #oncology #borstkanker #vrouw #moeder #dochter #gesprek #dood #ziekte #angst #verdriet #oma #toekomstbeeld #herinneringen
Reactie plaatsen
Reacties