Mijn lichaam als richtingaanwijzer
Geschreven door Renate
Geschreven door Renate
Geschreven door Claudia
Geschreven door Claudia
Geschreven door Claudia
Geschreven door Claudia
Geschreven door Claudia
Kan Technologie Ons Helpen Met Rouw?Tijdens de Dutch Design Week stelde mijn man een intrigerende vraag: "Kan AI verliesverwerking ondersteunen?" Wat begon als een filosofische discussie, bracht me tot inzichten over hoe de dood ons dichter bij onze intuïtie kan brengen.
Geschreven door Claudia
Geschreven door Renate
Geschreven door Renate
Geschreven door Renate
Volg Claudia in haar schrijfproces via onderstaande blogs of klik HIER.
"Wat kan het leven toch raar lopen. Ik word oma, waar ik ontzettend blij mee ben, maar dan krijg je te horen dat je waarschijnlijk borstkanker hebt."
Soms is het een simpel plaatje dat een hele wereld aan herinneringen tot leven brengt. Zoals vanochtend, toen ik samen met mijn jongste dochter Tess een Donald Duck doorbladerde. De cover: oma Duck, vol gas in een knalrode auto, racend door de straten. "Dit is precies oma Mia," zei ik lachend tegen Tess. En daar begon het gesprek.
Bij het schrijven van het boek over het ziekteproces wil ik ook een compleet beeld schetsen van wie Mia was, voordat kanker haar tot patiënt maakte. Dus ging ik op onderzoek en vroeg ik mensen die haar bij leven hebben gekend hoe zij haar herinneren. Ik vroeg mensen die haar vanuit verschillende rollen hebben gekend: als zus, (schoon)moeder, vriendin, collega, enzovoorts, om een kort stukje over haar te schrijven.
Het gezamenlijke creatieproces achter "Dagboek van een moeder"
De bijgaande foto waarop iemand verdiept zit in oude herinneringen van/met mijn moeder, Mia, zegt alles: het schrijven van Dagboek van een moeder brengt veel emoties naar boven. Niet alleen bij mij, maar ook bij anderen. Het lijkt erop dat mijn schrijfproces de zakdoeken tevoorschijn laat komen – sorry daarvoor, maar vooral: bedankt daarvoor.
Je dagboek, deel 1 van je 'Kanker-verhaal,' is uit en zo'n 90 bladzijden van het Boek-to-be (Dagboek van een moeder) zijn gevuld. Op naar deel 2. Ik voel al een dik uur weerstand, maar kan het niet helemaal plaatsen. Ik loop wat te dralen en uit te stellen, maar dwing mezelf dan om te gaan zitten. Voor deel 2 gebruik ik onder andere de kalender met je aantekeningen, aangezien je in deze periode geen dagboek bijhield. Ik sla de kalender van 2006 open en blader door januari, februari, tot ik bij 8 maart 2006 kom. De misselijkheid overvalt me. Op drie woorden na is deze week leeg.
Blogs over ons, ons bedrijf, onze visie...Het 'waarom' achter Pura Moia, wat ons motiveert en drijft.
Vaak kregen we de vraag: Wat betekent Pura Moia eigenlijk? Wat lacherig zeiden we dan: PURE GROOTSHEID...Is zeggen dat je GROOT(S) bent wel sociaal geaccepteerd gedrag? Dat je van jezelf vindt dat je er mag zijn, gezien mag worden en gewoonweg 'Groots' bent in wat je doet? Voor veel vrouwen is het niet altijd makkelijk om hun grootsheid volledig te omarmen. Iets wat wij allebei maar al te goed herkenden.
"KLEUR IN LEVEN ÉN DOOD"! Met deze krachtige woorden brengen we onze missie tot leven, om het leven te vieren in al zijn facetten, zelfs in de meest uitdagende momenten waarin dood en leven hand in hand gaan.